Konuşturması bizden

Halk şiirinden, türkülerden yararlanarak çağdaş bir şiir oluşturmuş, konu olarak yurt, insan ve doğa sevgisini işlemiş, Şiirlerinde çocukluğunun ve gençlik yıllarının geçtiği yörelerden izlenimlerini yansıtmış olan Cahit Kulebi bir gün müfettiş olarak girdiği edebiyat dersinde tesadüfen kendi şiirinin o günkü dersin konusu olduğunu görür. Sessizce arka sıralardan birinde oturarak dersi dinlemeye koyulur.

Öğretmen, şairle müfettişin aynı kişi olduğundan habersiz dizeleri tek tek tahtaya yazar “Burada şair şunu demek istemektedir, şairi anlamak için şu konuyu da açıklamak gerekir, burada şair şunu ima eder görünmektedir…” diye hocanın açıklaması uzar gider. Dersin bitiminde kendisini tanıttıktan sonra sorar Cahit Külebi; “Hocam ben bu şiiri yazarken söylediklerinizin hiçbirini aklımın ucundan bile geçirmemiştim, bunları nereden çıkardınız? Dersin hocası hiç bozuntuya vermeden pişkin pişkin yanıtını yapıştırır;

“Yazması sizden, konuşturması bizden...” diye.

Cahit Külebi’nin çok sevdiğim Hikaye adlı şiirini paylaşmak istiyorum;

Senin dudakların pembe

Ellerin beyaz,

Al tut ellerimi bebek

Tut biraz!

Benim doğduğum köylerde

Ceviz ağaçları yoktu,

Ben bu yüzden serinliğe hasretim

Okşa biraz!

Benim doğduğum köylerde

Buğday tarlaları yoktu,

Dağıt saçlarını bebek

Savur biraz!

Benim doğduğum köyleri

Akşamları eşkıyalar basardı.

Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem

Konuş biraz!

Benim doğduğum köylerde

Kuzey rüzgârları eserdi,

Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır

Öp biraz!

Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!

Benim doğduğum köyler de güzeldi,

Sen de anlat doğduğun yerleri,

Anlat biraz!

Nizamettin Biber